Living 30s

زندگی در سی سالگی به همین سادگی

Living 30s

زندگی در سی سالگی به همین سادگی

Using The Wrong Preposition

Absorbed (very much interested) in,not at

Don't say :The man was absorbed at his work

Say :The man was absorbed in his work

 

Accuse of  ,not  for

Don't say: She accused the man for stealing

Say: She accused the man of stealing

NOTE;Charge takes with: The man charged with murder

به یاد پدرم

صبحدم کز شعف خنده مهر            می جهم من ز بر بستر خود 

همه خوابندوبیاسوده به چهر          که من انده زده ام بر دل خود 

 

میگشایم در از این تنگ مکان        به سوی تازه نسیم جانبخش 

گویی اوراست خبرها به زبان         هرخبر در دل من درمانبخش 

من و آن تازه نسیم دلکش            میگشاییم سوی هم آغوش 

همچو دو مست.ولی من آتش        او به دل سرد و بیافتاده ز جوش 

 

رسته است او ز دل ابر سیاه           از بر قله کهسار   سفید 

جسته ام من سخنم هست گواه     از خیالات  غم انگیز   پلید   

 

آی    مهمان  من  دلخسته            ای نسیم ای به همه ره پویا 

مانده تنها چو من اما رسته            با   دگرگونه   زبانی    گویا  

 

اوهم آنسان که تو سرمست ورها    بود با ساحت کوهستان شاد 

همچو  تو  از  همه  خلق  جدا        سیر می کرد  به هر سوی آزاد 

او   همانگونه  که  تو  زودگذر          رفت  و  بنهاد  مرا  در غم خود 

روی پوشید و سبک کرد سفر         تا بفرسایدم  از  ماتم  خود 

 

من ولی چشم بر این ره بسته        هرزمانیش ز ره می جویم  

تا می آیی تو به سویم خسته        با دل غمزده ام  می گویم : 

 

کاش می آمد ازاین پنجره من         بانگ می دادمش از دور:بیا 

.. .. .. .. .. ... ... .... ... .. ..           پدرم  آمده  در   را    بگشا 

 

 

  شعر:نیما یوشیج 

                          

                        "پدرم     روزت   مبارک" 

حکایتی از گلستان سعدی

هرمز را گفتند وزیران پدر را چه خطا دیدی که بند فرمودی؟  گفت خطایی معلوم نکردم،ولیکن دیدم که مهابت من در دل ایشان بیکران است و بر عهد من اعتماد کلی ندارند ، ترسیدم از بیم گزند خویش آهنگ هلاک من کنند، پس قول حکما را کار بستم که گفته اند : 

 

از آن کز تو ترسد  بترس ای حکیم          وگر   با  چنو صد  برآیی به   جنگ 

از  آن  مار   بر  پای   راعی    زند            که ترسد سرش را بکوبد به سنگ 

نبینی که چون گربه   عاجز  شود            بر آرد   به چنگال    چشم   پلنگ

حکایتی از گلستان سعدی

یکی از بزرگان گفت پارسایی را چه گویی در حق فلان عابد که دیگران در حق وی به طعنه سخنها گفته اند؟  

گفت بر ظاهرش عیب نمی بینم و در باطنش غیب نمی دانم. 

 

هر که را جامه پارسا بینی                      پارسا دان و نیکمرد انگار 

ور ندانی که در نهانش چیست                 محتسب را درون خانه چه کار     

متن تصنیف

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم

محصول دعا در ره جانانه  نهادیم

 

در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش

این داغ   که ما بر دل دیوانه نهادیم

 

چون می رود این کشتی سرگشته که آخر

جان  در  سر آن  جوهر  یکدانه  نهادیم

 

در دل ندهم    ره  پس از این  مهر بتان را

مهر  لب او   بر  در این  خانه   نهادیم

 

 ما درس  سحر  در ره میخانه  نهادیم....

 

برای دانلود تصنیف ما درس سحر کلیک کنید