حکایتی از گلستان سعدی(3)

جالینوس ابلهی را دید دست  در گریبان دانشمندی زده و بی حرمتی همی کرد. گفت:اگر این نادان نبودی کار وی با نادانان بدینجا نرسیدی.

دو عاقل را نباشد  کین  و  پیکار           نه  دانایی  ستیزد  با سبکسار

اگر نادان به  وحشت سخت گوید         خردمندش به نرمی  دل   بجوید

دو صاحبدل   نگه  دارند  مویی             همیدون سرکشی و آزرم جویی

وگر بر هر دو  جانب   جاهلانند               اگر    زنجیر   باشد    بگسلانند

یکی  را  زشتخویی داد دشنام            تحمل کرد و گفت ای خوب فرجام

بتر زانم که خواهی گفتن آنی              که دانم عیب من  چون من  ندانی